अच्युतं केशवं राम नारायणं।कृष्ण दामोदरं वासुदेवं हरिम्॥श्रीधरं माधवं गोपिका वल्लभं।जानकी नायकं रामचन्द्रं भजे॥
अच्युतं केशवं सत्य भा माधवं।माधवं श्रीधरं राधिकाऽराधितम्॥इन्दिरा मन्दिरं चेतसा सुन्दरं।देवकी नन्दनं नन्दनं सन्दधे॥
विष्णवे जिष्णवे शङ्खिने चक्रिणे।रुक्मिणी रागिणे जानकी जानये॥बल्लवी वल्ल भाया ऽर्चितायात्मने।कंस विध्वं सिने वंशिने ते नमः॥
कृष्ण गोविन्द हे राम नारायण।श्रीपते वासुदेवा जित श्रीनिधे॥अच्युतानन्द हे माधवा धोक्षज।द्वारका नायक द्रोपदी रक्षक॥
राक्षस क्षोभितः सीतया शोभितो।दण्ड कारण्य भूपुण्यता कारणः॥लक्ष्मणे नाऽन्वितो वानरैः सेवितो।ऽगस्त्य सम्पूजितो राघवः पातु माम्॥
धेनुका रिष्ट कोऽनिष्ट कृद् द्वेषिणां।केशिहा कंसहृद्वं शिका वादिकः॥पूतना कोपकः सूरजा खेलनो।बाल गोपालकः पातु माँ सर्वदा॥
विद्य दुद्दयोत वान् प्रस्फुर द्वाससं।प्रावृडम्भो दवत् प्रोल्ल सद्विग्रहम्॥वन्यया मालया शोभितोरःस्थलं।लोहितां घ्रिद्वयं वारिजाक्षं भजे॥
कुञ्चितैः कुन्तलैर्भाज मानाननं।रत्न मौलिं लसत् कुण्डलं गण्डयोः॥हार केयूरकं कङ्कण प्रोज्ज्वलं।किङ्किणी मञ्जुलं श्यामलं तं भजे॥
अच्युतस्याऽष्टकं यः पठेदिष्टदं,प्रेमतः प्रत्यहं पूरुषः सस्पृहम्।वृत्ततः सुन्दरं कर्तृ विश्वम्भरं,तस्य वश्यो हरिर्जायते सत्त्वरम्॥
॥इति श्रीशङ्करा चार्य विरचित मच्युताष्टकं सम्पूर्णम्॥
![]() |
॥ अच्युताष्टक स्तोत्रम् ॥ २ ॥अच्युता ऽच्युत हरे परमात्मन्। राम कृष्ण पुरुषोत्तम विष्णो॥ वासुदेव भगवन्न निरुद्ध। श्रीपते शमय दुःखम शेषम्॥ |
